Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

χωρίς φόβο και πάθος

Ανακάτωσα τα εσώψυχά μου
με την αδεξιότητα νεόκοπης νοικοκυράς
που ψάχνει τα συρτάρια της,
με μια ύπουλη και καλά κρυμμένη αγωνία
μήπως και δεν βρώ τα ματωμένα
στο μέρος της καρδιάς
κατάσαρκα ασπρόρουχα μου
που άτσαλα και πρόχειρα έθαψα
κάτω από τα πολύχρωμα πανωφόρια
των δημόσιων επιδεί ξεών μου.
Έκαμνα συχνά τούτο τον έλεγχο
σχεδόν καταναγκαστικά
μήπως και δεν μου βγεί το μέτρημα
Μετά από καιρό
από τον τσαλακωμένο σωρό έλειπαν δυο
Τα ονομάτισα και τρυφερά τα αποχαιρέτισα,
το φόβο μου τον νανούρισα
πριν του σφαλίσω τα μάτια
και στο πάθος μου έψαλλα τον επικήδειο.
Ένοιωσα ανυπόφορα ασφαλής
και αισιόδοξη πως σύντομα
θα εγκατέλειπα το θλιβερό μέτρημα
τούτου του μάταιου απολογισμού.
Άλλωστε οι αιμάτινες κηλίδες με τον καιρό
έμοιαζαν με ξεχρωμισμένα σχέδια
απερίσκεπτου και άτεχνου ζωγράφου.

5 σχόλια:

anepidoti είπε...

και γω υποψιάζομαι πως ήταν απερίσκεπτος ο ζωγράφος...έτσι μου φαίνεται.
μ' ΑΡΕΣΕΙ!!!!
φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό!Keep walking my friend.
Angel

Ανώνυμος είπε...

πως το έκανες αυτό πάλι!
Ακτινογραφία και στα δικά μας ματωμένα εσώψυχα.

Ανώνυμος είπε...

πως το έκανες αυτό πάλι!
Ακτινογραφία και στα δικά μας ματωμένα εσώψυχα.

EVISSA είπε...

φίλοι για τις προσεκτικές αναγνώσεις σας σας ευχαριστώ συχνά με ενθαρρύνουν στην εμβάθυνση της ενδοσκόπησής μου κι άλλοτε με προτρέπουν εμπνέοντάς με .
καλημέρα και φιλιά ανοιξιάτικα σε όλους σας