ΈΚΠΤΩΤΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Άκουσε την πόρτα να κλείνει πίσω της και κατάλαβε πως ήταν για πάντα.Κι ας μην είχε ειπωθεί λέξη γι αυτό.Ούτε διαίσθηση θα το έλεγες . Το βλέμμα του που στένευε σαν να μην την χωρούσε πια και τ΄ ότι δεν αιχμαλωτίζονταν πια στο δικό της, με κάποιο τρόπο την είχε προειδοποιήσει. .

Για μια στιγμή μόνο έλπισε πως η πόρτα θα ξανάνοιγε και κείνος θα την καλούσε πίσω, για μια στιγμή μόνο, σαν σε ρομαντική ταινία.....

"Γίνεσαι γελοία" την κορόιδεψε η εναπομείνασα λογική της ,ανάλγητα σαν να μην ήταν δική της..Το πάτωμα του διαδρόμου έγινε απότομα τραχύ κάτω από τα πόδια της οι τοίχοι την πλάκωσαν στενεύοντας την οπτική της, κοίταξε για τελευταία φορά πίσω της πριν αρχίσει να κατεβαίνει στο πουθενά.

Η πόρτα παρέμεινε ερμητικά κλειστή ,χρειάζομαι αέρα, σκέφτηκε και φως...

Βγήκε στο δρόμο . Σε αντίθεση με τη μάλλον επιμελημένη εμφάνισή της ένοιωθε ανεπανόρθωτα τσαλακωμένη,σαν χαρτί που πετάχθηκε στο καλάθι σε αιφνίδια εκκαθάριση.

Κάποιος περαστικός την πλησίασε"γυναίκες σαν εσας δεν θα πρεπε να κλαίνε" ντράπηκε ,ψέλλισε ευχαριστώ, σαν φιλοφρόνηση της φάνηκε,συνειδητοποίησε πως έκλαιγε,έβαλε τα γιαλιά της να κρυφτεί και ασυναίσθητα έκλεισε το παλτό της. Δεν κρύωνε, στιγμιαία πίστεψε πως οι άλλοι περιεργάζονταν τις πληγές στο κορμί της. Για την ψυχή της δεν ανησύχησε, γιατί ένοιωθε πως δεν είχε ΄ σαν να είχε μείνει ώρα στην παγωνιά κι είχε ξυλιάσει.
Δεν ήταν σε θέση να κάνει κάποια ανασκόπηση το μόνο που διέκρινε στην ομίχλη της απόγνωσης ήταν πως για κάποιο λόγο είχε κάνει το ανεπίτρεπτο μαζί και απαγορευμένο.
Τόλμησε να ονειρευτεί, να απλώσει το χέρι στο μήλο του έρωτος κι ας την είχαν προειδοποιήσει για την τιμωρία..... Εκδιωγμός από τον παράδεισο.......δεν μπορούσε να ισχυρισθεί πως δεν ήξερε.
Έσυρε βαριά τα βήματά της ,με το στίγμα της έκπτωτης............