Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

ανειρμάτιστα

ήταν οι μέρες ζεστές και αποχαυνωτικές
σαν την καυτή άμμο που βούλιαζε τα πόδια μου,
ήταν οι νύχτες απαλές σαν μαύρο βελούδο
που απορροφούσε τους παράφωνους ήχους
για να διασωθεί η επιφατική αρμονία
ήταν οι εικόνες που συνωστίζονταν ανειρμάτιστα
χρωματιστά σκιάχτρα που δέσμευαν το φώς
και εξόρκιζαν ανεπιθύμητα φαντάσματα ,
ήμουν και εγω εκεί, απορημένη Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων