ο καλός μου φίλος επιχειρηματολογούσε ισχυρά
υπερ της ακινησίας μου, ως λύσης
έπρεπε να βρω το εσωτερικό σημείο στήριξης
να σταθώ στην διευρυμένη βάση των ποδιών μου
να αδειάσω τις σκέψεις μου,
την τάση μου για διαρκή δράση
να απαλλαγώ από δηλητηριώδεις προσμονές
ν αποδυναμώσω τις μάταιες ελπίδες
να ζήσω επιτέλους σαν "εγώ "
λιγότερο σαν " οι αλλοι"
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
