ανάνηψη

την έχασα, τη χώρα που χα ονειρευτεί να ταξιδέψω,
σαν σε μαγικό χάρτη.
Έσβησα τα σημάδια της ψυχής σου πάνω μου,
έκλεισα τα παράθυρα να εκλείψει ο αέρας
η ασφυξία να αποτελειώσει τις πλάνες,
άνοιξα το φώς να διώξω τα φαντάσματα,
γύρισα τη σελίδα που ζωγράφιζα τις μνήμες.
Γδύθηκα τα πρόσκαιρα και δανεικά μου ρούχα
στάθηκα γυμνή μέσα καΙ έξω σαν βρέφος
μπροστά στην κολυμπήθρα της ανάνηψης,
ντράπηκα και έκλαψα για την έκθεσή μου στα μάτια σου
μα να πονέσω πιά δεν μπορούσα,
το κενό με κατέκλυσε τρομακτικ'ο όπως και πρώτα