πληγές

οι εικόνες ανοιχτές πληγές

οι καρδιές ραγισμένες

αιμοραγούν τα μάτια

οι φωνές θυμωμένες

τα παιδιά ματωμένα

τα παιχνίδια σπασμένα

παραφωνία λαβωμένης χαράς

σε σκηνικό θανάτου

όνειρα

Ονειρα που με ταξιδεύετε
με κέρινα φτερά
στον ήλιο κοντά,
ξυπνώντας
σ έλεύθερη πτώση με σπρώχνετε
δίχως αλεξίπτωτο
στο κενό έκθετη

Το δρόμο προς τη λύτρωση
με πόδια γυμνά,
να πορευτώ προτιμώ.
Να θυμάμαι τα μονοπάτια,
ο πόνος να τα ορίσει,
ως οδηγός απαράμιλλος,

μην ποτέ τα ξαναδιαβώ.