Τετάρτη 17 Ιουνίου 2020

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΗ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΗ
Σε ατραπούς συμπεριφορών αρχικά ακατανόητων
σε Δαίδαλους σκέψεων που μπερδεύουν το μήττο της Αριάδνης
αφουγκραζόμενη  τόσο ηχηρές σιωπές
 με  δέος σχεδόν θρησκευτικό
υποτάσσομαι σε οριοθετήσεις  και αρνήσεις
ξεκάθαρα δηλωτικές για το αντίθετο ...
χάνομαι... μα δεν απογοητεύομαι
 σκοντάφτω... μα δεν σωριάζομαι
εμονικά συνεχίζω
προς το φως να βαδίζω .
 τέλος κι αρχή στο ίδιο σημείο .
 επιτέλους διακρίνω το " επιθυμώ " δίχως φόβο ,
 τι κι αν δε φαίνεται εφικτό
 ευλογία είναι το ευδιάκριτο.
Υπάρχει  ΕΝΤΕΛΛΕΙ οδός για την Ιθάκη
 κι αν δεν τη φτάσω ελπιδοφόρο που την ονειρεύτηκα
κι αν δεν τη φτάσω, λυτρωτικό που την ατένισα

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

ΞΟΡΚΙΑ

ΞΟΡΚΙΣΑΜΕ
Τον έρωτα με τυχαίες συνευρέσεις
την αγάπη με τσιτάτα φιλοσοφικά 
την οικειότητα με απωθήσεις φοβικές
τις ανάγκες μας με μάσκες καθωσπρεπισμού

κι ύστερα μας φταίξαν οι μάγισσες  

  

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

αλλαγή

οχι δεν ήταν σύνθημα αναλώσιμο σε αφίσσα προεκλογική
ούτε εκγύμνασης πρόσταγμα  σε στατόπεδο νεοσυλλέκτων

ήταν μόνο μια δειλή εσωτερική φωνή
που σε κατανάγκασε σε νέα τροπή

σκέψεων που είχαν τελματώσει για καιρό
ακλόνητων πεποιθήσεων,στείρων συναισθήματων
αμετάκλητων δηλώσεων και αμετακύλητων θέσεων 
που βούλιαζαν την κίνησή σου από καιρό
 σαν σε μαλακή άμμο.

όχι δεν ήταν ο περίσιος σου όγκος που σε καθήλωνε ,
ουτε τα χρόνια σου που ανηφόριζαν στο μεσόστρατο της ζωής
ήταν μόνο μια μάταιη προσδοκία
 ο εγωιστικός σου τρόπος να βλέπεις τα πράγματα 
αυτός που σε βύθιζε στη σπείρα της επανάληψης των ίδιων πάντοτε λαθών.

καλοδεχούμενη κι ας άργησες λοιπόν
καλώς όρισες  κι ας σε φοβάμαι
πιάσε το χέρι μου και πάμε........ 

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

" Σαν δηλητήριο"

Διάλεγες θαρρούσες το καλύτερο κρασί ,
έτσι νόμιζες,
κέρναγες μ΄αυτό τ6ν επίτιμο καλεσμένο σου,
έψαχνες μ άγωνία περισσή στα μάτια του ν αντικρύσεις την τέρψη
μα εκείνος το γευόταν σαν κώνειο.
Το ίδιο λαχταρούσες και για κείνες τις ανομολόγητες ανάγκες
τις μύχιες,  ελλείψεις.χρόνιες, αποσυρμένες, ακόρεστες,
κακοποιημένες απο την συρρίκνωση
νόμιζες πάλι .
πως μπορούσες να τις φέρεις μόνη σου  στο φώς, να τις χορτάσεις.
Την πείνα  και του άλλου να κορέσεις, συνδαιτήμόνες  στο ίδιο τραπέζι.
Τι ανόητη παντοδυναμία ,μπορεί και έπαρση
πως μπορούσες να γεμίσεις με θαλπωρή
και το κενό της απουσίας του άλλου.
Σα να  ήταν ποτέ εφικτό
να παίζεις  και  κι απο τις  δυο πλευρές  του τερεν ταυτόχρονα

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

αν μπορούσες

αν μπορούσες να ζητήσεις συγνώμη
και να συγχωρέσεις
αν μπορούσες ν αντιληφθείς τον πόνο που σπέρνεις
 και να βιώσεις αυτόν που σου αναλογεί
τότε είναι βέβαιο πως θα μπορούσες ν αγαπήσεις
kαι ακόμα πιο σίγουρο πως θ ΄αγαπιόσουν   πολύ

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

ακινησία

ο καλός μου φίλος επιχειρηματολογούσε ισχυρά
υπερ της ακινησίας μου, ως λύσης
έπρεπε να βρω το εσωτερικό σημείο στήριξης
να σταθώ στην διευρυμένη βάση των ποδιών μου
να αδειάσω τις σκέψεις μου, 
 την τάση μου για διαρκή δράση
να απαλλαγώ από δηλητηριώδεις προσμονές
ν αποδυναμώσω τις μάταιες ελπίδες
να ζήσω επιτέλους σαν "εγώ "
λιγότερο σαν " οι αλλοι"
  

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

περιττό

να ρωτάς για κείνους που δεν θέλουν να μάθεις
να μιλάς μ εκείνους που δεν θέλουν να ξέρουν
να περιμένεις εκεινους που δεν σκοπεύοτυν να έρθουν
να ζητάς να πάρεις από κείνους που δεν έχουν