Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

" Σαν δηλητήριο"

Διάλεγες θαρρούσες το καλύτερο κρασί ,
έτσι νόμιζες,
κέρναγες μ΄αυτό τ6ν επίτιμο καλεσμένο σου,
έψαχνες μ άγωνία περισσή στα μάτια του ν αντικρύσεις την τέρψη
μα εκείνος το γευόταν σαν κώνειο.
Το ίδιο λαχταρούσες και για κείνες τις ανομολόγητες ανάγκες
τις μύχιες,  ελλείψεις.χρόνιες, αποσυρμένες, ακόρεστες,
κακοποιημένες απο την συρρίκνωση
νόμιζες πάλι .
πως μπορούσες να τις φέρεις μόνη σου  στο φώς, να τις χορτάσεις.
Την πείνα  και του άλλου να κορέσεις, συνδαιτήμόνες  στο ίδιο τραπέζι.
Τι ανόητη παντοδυναμία ,μπορεί και έπαρση
πως μπορούσες να γεμίσεις με θαλπωρή
και το κενό της απουσίας του άλλου.
Σα να  ήταν ποτέ εφικτό
να παίζεις  και  κι απο τις  δυο πλευρές  του τερεν ταυτόχρονα