Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

πληγές

οι εικόνες ανοιχτές πληγές

οι καρδιές ραγισμένες

αιμοραγούν τα μάτια

οι φωνές θυμωμένες

τα παιδιά ματωμένα

τα παιχνίδια σπασμένα

παραφωνία λαβωμένης χαράς

σε σκηνικό θανάτου

6 σχόλια:

anepidoti είπε...

δεν μούρχεται να πω τίποτε άλλο,
μόνο ΑΙΣΧΟΣ!
τόσος θάνατος
τόση παράφωνη χαρά
καιρός να πέσει κι η αυλαία..
με λίγες λέξεις
δεν χρειάστηκες πολλές,
είναι μεγάλα τα γεγονότα...
μούρχεται κάπως να πω μ΄αρέσει το γράψιμό σου,
είναι σαν να μικραίνω τα γεγονότα,
τ' αφήνω γι' αργότερα..
καλό βράδυ!

Aνεμος είπε...

οι εικόνες ανοιχτές πληγές

οι καρδιές ραγισμένες

αιμοραγούν τα μάτια

οι φωνές θυμωμένες

τα παιδιά ματωμένα

τα παιχνίδια σπασμένα

παραφωνία λαβωμένης χαράς

σε σκηνικό θανάτου
ΑΎΡΙΟ αν επιτρέπεις να βάλω τον στίχο σου ευχαριστώ συνεχίζουμε το βιντεο μας σε μια μερα το έχουν δει 1000 άτομα

EVISSA είπε...

φίλτατε Άνεμε
το ρωτάς ?
θα ήταν τιμή για μένα να φιλοξενήσεις το ταπεινό αλλά από καρδιάς πόνημά μου στις αναρτήσεις σου. καλημέρα....

EVISSA είπε...

anepidoti φίλη
οι εικόνες δυστυχώς ολοένα και σκληραίνουν και υπάρχει φόβος παγίωσης και δυστυχώς εξοικίωσής μας με την βαρβαρότητα .
ας προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ευαίσθητη ματιά μας και την φωνή μας ως ελάχιστη αντίσταση. καλημέρα

Μαρια Νικολαου είπε...

Oι λεξεις σου δυνατες..

EVISSA είπε...

οι λέξεις μου απλά περιγραφικές...
σχεδόν φωτογραφικές
δυστυχώς ....
καλημέρα ΠΟΉΤΡΙΑ Μαρία.