οι εικόνες ανοιχτές πληγές
οι καρδιές ραγισμένες
αιμοραγούν τα μάτια
οι φωνές θυμωμένες
τα παιδιά ματωμένα
τα παιχνίδια σπασμένα
παραφωνία λαβωμένης χαράς
σε σκηνικό θανάτου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
τα κύματα είχαν πάντοτε τη μαγεία του απρόσμενου και τους δικούς τους νόμους
ήρθες
και ξαναήρθες και μετά έφυγες και πάλι
πίσω
.......σε
φαύλους
κύκλους
στροβιλιζόμαστε
μαζί....μέχρι
πότε;
6 σχόλια:
δεν μούρχεται να πω τίποτε άλλο,
μόνο ΑΙΣΧΟΣ!
τόσος θάνατος
τόση παράφωνη χαρά
καιρός να πέσει κι η αυλαία..
με λίγες λέξεις
δεν χρειάστηκες πολλές,
είναι μεγάλα τα γεγονότα...
μούρχεται κάπως να πω μ΄αρέσει το γράψιμό σου,
είναι σαν να μικραίνω τα γεγονότα,
τ' αφήνω γι' αργότερα..
καλό βράδυ!
οι εικόνες ανοιχτές πληγές
οι καρδιές ραγισμένες
αιμοραγούν τα μάτια
οι φωνές θυμωμένες
τα παιδιά ματωμένα
τα παιχνίδια σπασμένα
παραφωνία λαβωμένης χαράς
σε σκηνικό θανάτου
ΑΎΡΙΟ αν επιτρέπεις να βάλω τον στίχο σου ευχαριστώ συνεχίζουμε το βιντεο μας σε μια μερα το έχουν δει 1000 άτομα
φίλτατε Άνεμε
το ρωτάς ?
θα ήταν τιμή για μένα να φιλοξενήσεις το ταπεινό αλλά από καρδιάς πόνημά μου στις αναρτήσεις σου. καλημέρα....
anepidoti φίλη
οι εικόνες δυστυχώς ολοένα και σκληραίνουν και υπάρχει φόβος παγίωσης και δυστυχώς εξοικίωσής μας με την βαρβαρότητα .
ας προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε την ευαίσθητη ματιά μας και την φωνή μας ως ελάχιστη αντίσταση. καλημέρα
Oι λεξεις σου δυνατες..
οι λέξεις μου απλά περιγραφικές...
σχεδόν φωτογραφικές
δυστυχώς ....
καλημέρα ΠΟΉΤΡΙΑ Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου