Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

πρωινό φως

το φως του αυγουστιάτικου πρωινού
διαπερνούσε την κουρτίνα
δανιζόμενο τα ρόδινα φίλτρα
του δήθεν μεταξωτού της υφαδιού
ζωντανεύοντας τη μέρα και μένα

άφηνε πίσω του αιωρούμενα
σωματίδια φαντασμάτων
απατηλών δειλών οραμάτων
που δεν άντεχαν την μέρα
και το φάσμα του πραγματικού

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γύρισες!Από πού και για πόσο να μην ρωτήσω μην σε προκαλέσω να ξαναχαθείς σαν το φώς σου που δύει τα απογεύματα.
Καλημέρα

Moody είπε...

Αυτό μου θυμίζει περισσότερο το Μίζερο Φως...Το μίζερο φως που βλέπεις κάθε μουδιασμένο απόγευμα..Αυτό που τραγούδησαν τα Διάφανα Κρίνα...!

Eva F. είπε...

"άφηνε πίσω του αιωρούμενα
σωματίδια φαντασμάτων
απατηλών δειλών οραμάτων
που δεν άντεχαν την μέρα "......

Όμορφο...
Να είσαι καλά.

EVISSA είπε...

τακτικέ ανώνυμε νοιώθω σαν να εισαι επώνυμος
έχεις πάντοτε ένα θετικό σχόλιο να κάνεις΄σε ευχαριστώ...πόσο θα μείνω κι αν και πότε θα φύγω ούτε εγώ το ξέρω .το καλοκαίρι είναι μια ανοιχτή συνεχής πρόκληση.

EVISSA είπε...

v de vendetta
έτσι είναι αν έτσινομίζετε άν κι εγώ περιέγραφα ένα φώς κάθαρσης και λύτρωσης. Όσο για το τραγούδι θα επιδιώξω να το ακούσω.
καλημέρα....

EVISSA είπε...

eva f
η ομορφιά ελοχεύει στη ματιά και στο μυαλό μας κατά συνέπεια είναι και η δικη σας αναχνωση που το κάνει όμορφο ..φωτεινή καλημέρα...

anepidoti είπε...

τι καλά να έχεις φύγει σε βραδυνό φως και να περιμένεις το ξημέρωμα λυτρωμένη κι όμορφη...
εβισάκι, ξεμυτάω...δειλά δειλά!
φιλούρες και μακριά από φαντάσματα!
;-)

EVISSA είπε...

γλυκειά ανεπίδοτη
πόσο το γλύκανες,πόσο το έκανες ελπιδοφόρο...
να ζεί΄ς να χαίρεσαι ν αγαπάς και να μην πονάς!
ακόμα έχω την μνήμη εκείνου του αιφνίδιου παλιού πόνου σου που σε θυμήθηκε ....να με ανησυχεί