Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

αγγελικός δαίμονας

έκλεισε την πόρτα βιαστικά πίσω της δίχως να την κοιτάξει,σαν να έκλεινε απ΄έξω το φόβο. Έστρεψε νωχελικά την πλάτη του,με ένα αίσθημα ασφάλειας και ανακούφισης που είχε καιρό να νοιώσει.
Ήταν πάλι κυρίαρχος του κόσμου του ,η παρείσακτη πληθωρική παρουσία της δεν γέμιζε πια το χώρο με την αφέλεια ξεθαρεμένου χωριάτη ,ούτε η φωνή της ακουγόταν ξεδιάντροπη να αραδιάζει λέξεις ακατανόητα κι άπρεπα τρυφερές. ούτε το λάγνο βλέμμα της αιχμαλώτιζαν οι καθρέφτες των ματιών του.
Σκέφτηκε για μια στιγμή το πρόσωπό της,κάποτε του άρεσε, το έβρισκε παιδικό, σχεδόν αγγελικό, τότε τη φώναζε μωρό κι άλλοτε την έβλεπε άγρια και ζωώδη ,τότε τη φώναζε λέαινα.
Όταν τον γήτευε με το ατόφιο της χαμόγελο την έλεγε γλυκειά ψυχή.

Μα τελευταία τούτη η οικεία ζεστασιά της που του πύρωνε την ψυχή είχε αρχίζει να τον τρομάζει γιατί διαπερνούσε τη σάρκα, άγγιζε στρώματα βαθύτερα, αντάμωνε τις δίνες της αγωνίας του και φώλιαζε στοργικά τις ανάγκες του.
Οι μύχιες σκέψεις του έμοιαζαν αφόρητα εκτεθειμένες στο φως της σαν βδομαδιάτικη μπουγάδα και ένοιωσε άβολα για τούτη την αδιακρισία της να παραβιάσει το άβατο της κρυφής του αυλής.


ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΕ
Το ΄χε οριστικά αποφασίσει καθώς έκλεινε την πόρτα , στα ξαφνικά σπρωγμένος από κείνη την γνώριμη ηρεμία της θλίψης και της μοναξιάς του που του επιβεβαίωνε ακόμη μια φορά το προφανές για κείνον από χρόνια-καμιά δεν θα καταλάβαινε πόσο λεπτούς χειρισμούς απαιτούσε το να κινείσαι στο γυάλινο και εύθραυστο κόσμο του.


ΟΧΙ....ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΞΑΝΑΒΛΕΠΕ....
Έκανε το σταυρό του στο ζωγραφισμένο σε ξύλο άγιο απέναντι του, έναν από τους πολλούς που τον περιέβαλλαν
"Απεταξάμην το δαίμονα τούτο "ψιθύρισε.κοιτάζοντας την διπλοασφαλισμένη εξώπορτα.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

H.

Φαίδρα Φις είπε...

παράξενο ανάγνωσμα...
σαν βιωμένο ταυτοχρόνως
και μαζί ευχή για
αποκατάσταση του βιώματος
σε πεδίο ονειρικό
ουρανού ίσως...

ή έτσι το διάβασα

πάντως μου αρέσει ιδιαίτερα
και μου θυμίζει συγχρόνως
και αυτό του Λειβαδίτη
"...κι όταν μου κλείνεις την πόρτα
κλείνεις απ'έξω έναν ολόκληρο κόσμο"

σε φιλώ πολύ
σου εύχομαι τη χαρά
καλή Κυριακή

EVISSA είπε...

φίλε μου Η
κι ομως σκεφτόμουνα να στο αφιερώσω γι αυτό που λέγαμε πρόσφατα ,θαρρώ σου άρεσε και χαίρομαι
καλημέρα.

EVISSA είπε...

FAIDRAτο βιωμένο ετσι κι αλλιώς έννοια σχετική και αυθαίρετη .πότε δυο θεατέσ περιέγραωαν το δρώμενο με τισ ίδιες λέξεις πότε ένοιωσαν τα ίδια συναισθήματα ?
να ερμηνεύεισ δεν είναι ακίνδυνο είναι όμως η πρώτη πράξη αποδοχής,
ετσι δεν είναι ? είσαι καλά θα θελα να ξέρω? σε φιλώ και σε σκέφτομαι....

Φαίδρα Φις είπε...

Αναστασία μου έτσι είναι
βεβαίως έτσι!

καλύτερα αλλά όχι καλά-αναφέρομαι μόνο στο πρόβλημα με το πόδι μου,ως προς τα άλλα,τα συναισθηματικά είμαι πολύ καλά-
εκτιμώ πολύ την ανησυχία σου
και σ'ευχαριστώ από καρδιάς

σε φιλώ ξανά
κι εγώ σε σκέφτομαι

anepidoti είπε...

τολμώ να πω...
αυτή πίσω απ' την πόρτα, μόνη κι επιτέλους ελεύθερη, κι ας μην καταλάβαινε την σκλαβιά της ψυχής του...
σε φιλώ!

EVISSA είπε...

καμιά φορά κι η ελευθερία λαβώνει, την ηθελημένη σκλαβιά σαν αποχωριζόμαστε και για τον "πόνο "του άλλου διπλά μπορεί να λαβωνόμαστε. ΞΈΡΕΙς ΠΌΤΕ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ανώνυμος είπε...

Σαφώς και μου άρεσε, αλλοιώς προς τι ο θαυμασμός? Τελικά έχεις ταλέντο στην πρόζα.....Ου μην μόνον, τα θαυμαστικά είχαν και έτερο νόημα που ελπίζω να έχουμε το χρόνο να συζητήσουμε κάποτε. Φιλάκια.

Η.

Ανώνυμος είπε...

Φοβόμαστε συνήθως αυτό που μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπους με αλήθειες που δεν τολμάμε να δούμε.
Ασφαλές να δαιμονοποιείς τους φόβους σου. Με ένα "απεταξάμην" ξεμπερδεύεις.

EVISSA είπε...

Η
Τον χρόνο πάντα τον βρίσκουμε για τα σημαντικά. Ώστε είμαι καλή στην πρόζα?
ΦΙΛΙΆ

EVISSA είπε...

ΠΑΝΔΟΡΑ ΠΟΗΤΡΙΑ
αν δαιμονοποιούσαμε τον φόβο μόνο...... το ζήτημα είναι πως διαστρέφουμε όλη την ύπαρξη του άλλου διασρέφοντας μαζί και την δική μας..
καλημέρα να είσαι πάντοτε καλά.

EVISSA είπε...

samurai
καλώς όρισες
δεν ξέρω τι σε τράβηξε στα μέρη μας ,ας είναι για καλό...