Δεν θυμάμαι να ήπια εξωραιστή συναισθήματος σε συσκευασία των δέκα,
ούτε διευκολυντή έκφρασης σε γυαλί με πάγο,
οπότε δεν έβρισκα δικαιολογία καμιά στο γεγονός
ότι τόσο επικίνδυνα συγγένευαν
οι παραισθήσεις με τις ψευδαισθήσεις.
΄Επαιρναν μάλιστα το σχήμα σταγόνων βροχής
και αναρωτιόμουνα μήπως οι ευχές μου
φόρεσαν μάσκα να με αποπλανήσουν.
Έρχονται βλέπεται απόκριες κι ίσως είχαν διάθεση
να μεταμορφωθούν για να υπάρξουν,
διότι παρ΄όλη την αφελή παρουσία τους έναντι της λογικής ,
διέθεταν στοιχειώδες συναίσθημα για να γνωρίζουν
ότι πλέον θα ήταν στο εξής απραγματοποίητες.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
10 σχόλια:
Διέγραψε τις ψευδαισθήσεις και τις παραισθήσεις καρδιά μου... δεν είναι για σένα... και ακολούθησε τις συναισθήσεις σου... νομίζω ότι έχουν να σου διδάξουν περισσότερα.
Φιλί και φωτεινό ξημέρωμα
Μήπως να πάψουμε να κάνουμε ευχές και να διεκδικήσουμε το ευκταίο;
Φιλιά προβληματισμένα
OΔΟΙΠΟΡΕ
Και οι συναισθήσεις εμπεριέχουν προσωπικές ερμηνείες και υποκειμενικές βιώσεις ,των γεγονότων ,οι άτιμες οι αισθήσεις....γενικώς, μας την έχουν στημένη από παντού
διεκδικώντας το ευκταίο,με προκαλείς ΠΑΝΔΏΡΑ ΜΟΥ, ΜΕ ΠΡΟΚΑΛΕΊς.
προσπαθώ ώρα να βάλω διαχωριστική γραμμή
στις παραισθήσεις και τις ψευδαισθήσεις μου,
άντε οι ευχές, τις κατανοώ...
διεπίστωσα πως για νάχω ψευδαισθήσεις
προηγούνται οι παραισθήσεις,
των οποίων προηγούνται οι ευχές
των οποίων προηγούνται οι ψευδαισθήσεις!
εκεί, τα παράτησα, δεν τόλμησα...
λες, επειδή έρχονται αποκριές ν' άρχισε το μασκάρεμά τους;
Evissa
Παραθέτω ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα για το blogging που διάβασα τελευταία.
Δισδιάστατες παρέες
καθηλωμένοι ηδονοβλεψίες
σε δισδιάστατες πραγματικότητες
ζωής άλλων
ολίγον ευαίσθητοι,
ολίγον εκστασιασμένοι,
ολίγον εξαγριωμένοι΄,
ολίγον ερωτευμένοι,
εικονικές πραγματικότητες των εαυτών μας,
παρέα με φίλους που δεν ανταμώσαμε ποτέ,
λάθρα βιώνουμε τα λάθη και τα πάθη μας,
τις εμμονές μας σκορπίζουμε
στων δικτύων τους ανέμους
και αναμένουμε την απόκριση εκείνων
που δε χώρεσαν στον τρισδιαστατο βίο μας,
τα χέρια απλώνουμε
ξεδιπλώνοντας με θάρρος
τις δίπλες των ψυχών μας
που οι αληθινοί μας φόβοι
πιο αυθεντικοί κι από μας
σφιχτά κομπόδεσαν.
σ΄ όλους μας......
φίλε θωμά
ένα μήνυμα ?για μένα. Οχι δεν ξέχασα ότι το έγραψα ,ούτε και το γιατί. ούτε και τα σημαίνοντά του ,κάθε τι κάνει τον κύκλο του και μερικές φορές επαναλαμβανόμενα.
Μετά εξαντλείται.Υποτροπιάζοντας λοιπόν στην ανάγκη να εξαντληθώ για να εγκαταλείψω .... την ανάγκη
ν'ατος π'αλι εμπρός μου....ο φαύλος κύκλος.....
φιλιά δισδιάστατα....
ανεπίδοτη
σαν συνέχεια μοιάζει το σχόλιό σου και σαν προέκταση ,να γράφαμε μαζί θα μπορούσαμε μοιράζοντας τις γραμμές τυχαία, Δεν το βλέπω να δυσκολευόμαστε.Ξέρεις εσύ τι εννοώ!
αγκαλιά αληθινή...
... πως για να ειναι παντα ιδια αλλαζουν ολα
Πρόδρομε
καταλαβαινόμαστε τώρα "το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" το χετε αγαπητέ και σας φαίνεται καλώς ορίσατε και καλό σας βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου