Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

εξέλειψαν

Εξέλειψαν
οι λόγοι από το μυαλό μου ως ερείσματα λογικής
κι από την καρδιά μου τα σκιρτήματα ως πόθος,
το κενό κατέκλυσε η άρνηση.
Οχι δεν είχα καμμιά σχέση με όλο αυτό,δεν θα μπορούσα.
Αντικατοπτρισμός ήταν φανταστικών ειδώλων

13 σχόλια:

anepidoti είπε...

κάποια στιγμή το φανταστικό σου είδωλο
θα μεταμορφωθεί σε πραγματικό
τότε θα εκλείψουν πραγματικά οι λόγοι και ο πόθος...
έτσι γίνεται συνήθως.
καλό ξημέρωμα!

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

Συμβαίνει, κορίτσια, το φως να μην επιτρέπει να δούμε. Μα το πολύ φως. Ακόμη περισσότερο κι από το σκοτάδι. Ισχύει και για σένα, anepidoti: ξεκαθάρισε λίγο τα πράγματα γιατί στριφογυρίζεις αδιόρθωτα. Μπορείς να γράψεις πιο λαμπερά -κι ας μην το νιώθεις. Σε παρακολουθώ στενά.

Για να γράψεις ποίηση πρέπει να διαβάσεις ποίηση. Δεν αρκεί μόνο ν' ακούς μέσα σου.

Τις καλημλέρες μου και φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

..."αποχαιρετούμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε";

Kαλημέρα Evissa

EVISSA είπε...

ανεπίδοτη
ναι, αν τους θεωρήσουμε ενδιάμεσους για τα αυτονόητα,αν τουσ θεωρήσουμε όμωσ ως στοιχεία συνθετικά?
γλυκειά μεσημεριανή ανάπαυλα σου εύχομαι

EVISSA είπε...

ΠΑΝΟ νομίζω πως οποιαδήποτε μορφή έκφρασης ανθρώπινης δημιουργίας, εξυπηρετεί σε πρώτο επίπεδο την εκτόνωση ψυχοπιεστικών για το άτομο καταστάσεων ,ύστερα μπορεί να γίνει και τέχνη και να ξεπεράσει τον αρχικό της ρόλο. Ασφαλώς σε ότι με αφορά ο στόχος ήταν η έκφραση με την έννοια της φωναχτής σκέψης ,δεν υπηρετεί κάποια φόρμα η άλλη φιλοδοξία.Για την παρούσα στιγμή ήταν μια αυστηρά λυτρωτική διαδικασία και αφορμή να περιεργαστώ το βίωμα η την κατάσταση μέσα και από την επίδραση των άλλων.
Μου αρέσει να διαβάζω ποίηση έτσι κι αλλιώς,To να μπορόύμε να γράψουμε πιο λαμπερά -πέρα από ότι ως σχόλιο είναι ενθαρρυντικό και ευγενικό από πλευράς σου-προυποθέτει διαθέσεις και διαθεσιμότητα που αυτή την στιγμή δεν έχω.
ως αποψη προσωπική..... ,η φίλη ανεπίδοτη πιθανότατα έχει την δική της εκδοχή .σε ευχαριστώ για τις πιστές σου αναγνώσεις πολλά φιλιά.

EVISSA είπε...

ποιήτρια πανδώρα
ΑΜΗΝ
ΣΕ ΦΙΛΩ

Φαίδρα Φις είπε...

evissa
μου άρεσε το σχόλιό σου στον Πάνο
τόσο που ξέχασα τι ήθελα να σου γράψω
ό,τι κι αν ήταν πάντως αυτό που σκέφτηκα
αποκλείεται να ήταν σημαντικότερο απ'αυτό που έγραψες

σε φιλώ

anepidoti είπε...

α, τώρα το είδα,
και φυσικά θα πω την γνώμη μου για ό,τι με αφορά,
ναι Evissa;
:-)
Πάνο, κατ' αρχήν στα γενικά με καλύπτει πλήρως η φίλη που μας φιλοξενεί, γράφω για να επικοινωνώ...λυτρώνομαι, τώρα αναλυτικότερα
γιατί γράφω, μπορείς να ανατρέξεις σε ποστ μου με τον τίτλο "γιατί γράφω", όπως λες όμως και στο μπλογκ μου με παρακολουθείς, οπότε μάλλον τόχεις διαβάσει.Ό,τι αναφέρεται εκεί, θα σε καλύψει.
Ποίηση δεν γράφω, φαντάζομαι δεν αναφέρεσαι σε μένα...και το πως την αντιμετωπίζω δεν είναι της ώρας..
μακάρι να σου λύθηκαν οι...απορίες!
καλό απόγευμα!

kl24-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΣΜΠΟΥΚΕΑΣ είπε...

...ίσως επειδή τα όνειρα διαλύουν του πολέμου τα σύννεφα...στις ταράτσες τότε γιορτάζουμε απαγέλλοντας ποιήματα...με πάθος..ανήλιαγο..και ανεξίτηλο...

Καλησπέρα

EVISSA είπε...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΕ
πόσο μου άρεσε αυτό για τα όνειρα μακάρι να την έχουν τη δύναμη που τους απέδωσες ,τους πολέμους μέσα μας να καταλύουν και τα ανήλιαγα πάθη μας να με εξημερώνουν, πόσα μαθαίνω! ξανά μου άρεσε πολύ.
γλυκειά νύχτα

EVISSA είπε...

faidra
φιλιά χαίρομαι που εκφράζω κι άλλουσ εκτός του εαυτού μου

ΠΑΝΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΙΝΑΣ είπε...

Καλημερούδια σε όλους.

Λοιπόν, κορίτσια, ας ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα, μην μας πάρουν από κάτω. Έχουμε και λέμε:


Σαφώς και όλες οι τέχνες, πολύ δε μάλλον η ποίηση, αποτελούν καταθέσεις ψυχής -και ως τέτοιες σαφέστατα είναι λυτρωτικές των προσωπικών μας αγωνιών και εκφράσεις ατομικών σκέψεων και βιωμάτων. Από την στιγμή όμως που η έκφραση αυτή τιθασεύεται και μορφοποιείται σε συγκεκριμένες φόρμες και χαρακτηρίζεται από ορισμένους κανόνες, προκειμένου η "τροφή" να διαμοιραστεί και να γίνει εύπεπτη στους υπόλοιπους, αναγκαστικά θα πρέπει να σπάει τα δεσμά της ατομικότητας και να αποκτά περισσότερο διαχρονικό και διανθρώπινο χαρακτήρα. Άλλως, ποιος ο λόγο που δημοσιοποιείται;

Η παγκόσμια σκέψη, έτσι όπως ο ντε Τοκβίλ έθεσε πρώτος την έννοιά της και επισημοποίησε την ταυτότητάς της πριν μερικούς αιώνες, απαιτεί
πλήρη εννοιολογική συνάφεια με ό,τι σήμερα, την εποχή της βαρβαρότητας, θεωρούμε "ατομικό". Άλλωστε, όπως συμβαίνει και μεταξύ διαφορετικών λαών, εθνών, εθνικών ομάδων ή κάθε μορφής μειονοτήτων ή πλειονοτήτων, έτσι και μεταξύ των ανθρώπων (ως ξεχωριστές προσωπικότητες), παρατηρείται πια μια σύγκλιση σε επίπεδο σκέψης, δράσης και συναισθήματος (θυμηθείται το ερώτημα του καλού τραγουδιου: τι είναι αυτό που μας ενώνει, μας χωρίζει, μας...).

Εν ολίγοις, γιατί παρασύρθηκα: η εξάρτηση της λαμπρότητας της γραφής από την ψυχολογική μας διάθεση που επικαλείται η αγαπητή EVISSA, καθώς και η λυτρωτική ιδιότητά της όπως την προσδιορίζει η επίσης αγαπητή anepidoti, οδηγούν την γραφή (πόσο μάλλον την Ποίηση, που παραδοσιακά πρέπει να σπάει πιο δυναμικά τα δεσμά της ψυχής απ' ό,τι η πρόζα)αποτελεί έκφραση του έμφυτου και αδιόρατου εγωισμού μας.

Και, όπως είπε και ο μεγάλος Reiner Maria Rilke, "τίποτα δεν είναι πιο θλιβερό, από τον αυτισμό μιας εγωιστικής παρενθετικότητας...".

Τα φιλιά μου σε όλη την παρέα, μη μου κακιώνετε, σας αγαπώ όλους!

EVISSA είπε...

Πάνο
δεν υπάρχει κάτι να μας πάει από κάτω. Ο Παπανούτσος έγραψε κάποτε επιχειρηματολογώντας για τον διάλογο ότι ο μόνος τρόπος για να ΄ρθουμε κοντά σε κάποιον είναι η πειθώ ,ούτε η γοητεία ούτε η εξαπάτησή του είναι μέσα προσέγγισης του άλλου.
είπαμε άλλωστε ότι σκοπός αυτής της "ποίησης' είναι η αλληλεπίδραση και η επεξεργασία του βιώματος και όχι να υπηρετηθεί η φόρμα. καλημέρες.....