επίφαση ευαισθησίας ως ένδυμα
στη ντροπιαστική γύμνια μας,
ως όρυγμα προκάλυψης
για αναχαίτιση των φόβων μας,
ως δέρμα χαμαιλέοντα
για να μη τρομάξουμε την ευαισθησία του άλλου
εν τέλει ως ρούχο ξένο δανεικό,
που δεν μας χώρεσε.
ο καθένας τη "σκούφια του" λοιπόν.
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
και γιατι πρεπει να ντρεπομαστε΄;γιατι να φοβομαστε; γιατι τελικα τοσος συμβιβασμος; ιανος
τους ενδυόμενους "αυτήν" θα πρέπει να ρωτήσεις ,μα μου φαίνεται πώς όταν συμβαίνει, ο άλλος βάζει ένα τείχος ανάμεσα στο αληθινό και σε κείνον,δεν επιτρέπει να τον πλησιάσουμε πολύ γιατί φοβάται πως θα πονέσει και αρέσκεται στην ψευδαίσθηση πως δεν τον καταλαβαίνουν σε βάθος ,οι άλλοι δεν είναι ποτέ αρκετοί ούτε και κατάλληλοι.αυτά ΙΑΝΈ ΜΟΥ ως άποψη και όχι ως θέσφατο.
επίφαση αναισθησίας ως ένδυμα
...................
..................
αν συνεχίσεις τον λόγο σου και ενδυθείς αναισθησία
έναντι της ευασθησίας
........................................
ο καθένας τη "σκούφια του" με ή χωρίς λοιπόν.......
anepidoti
την έκανες πάλι την επίδοσή σου ....και πέταξα την σκούφια μου μακριά, να αεριστούν τα μυαλά μου και ξεντύθηκα να θυμηθώ τη λέαινα μέσα μου....
Καλό ! Απο μια άλλη οπτική θα μπορούσε να αναφέρεται και στην ανωνυμία - δημιουργία ενός blog.
αγαπητέ ΕΥΑΝΔΡΕ
Η οπτική σας έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προοπτικήομολογώ στην οποία είμαστε όλοι συμπαίκτες
δεν νομίζετε?
Δημοσίευση σχολίου