Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Ιούδες ,Πιλάτοι και Καίσαρες τόσοι

μα ο νυμφίος ένας

ούτε συ ούτε εγώ.

ο έρωτας ήταν και τον σταυρώσαμε

κι η αγάπη στα πόδια του

μητέρα που θρηνεί.

18 σχόλια:

anepidoti είπε...

και το "αθώο" πλήθος να ζητωκραυγάζει....
και του κάνουμε την χάρη....

Ανώνυμος είπε...

Ω γλυκύ μου έαρ!

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό φιλενάδα.
Εξαιρετικό!
Εύη

argonaytis-opadoi είπε...

ο έρωτας ήταν και τον σταυρώσαμε
Kαλησπερα

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

"- Σταύρωσον! Σταύρωσον αυτόν!"

...Κι ύστερα έγινε καταιγίδα...

...Και τα λουλούδια μαράθηκαν

Κι ο όχλος πήρε να κατηφορίζει...

Και άνθρωποι πουθενά...

Υπέροχο!!!

Ανώνυμος είπε...

ενα να θυμασαι.αν δεν υπηρχε σταυρωση δε θα υπηρχε και ανασταση.

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ Η ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ. ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ... ΙΑΝΟΣ

EVISSA είπε...

φίλοι παλιοί φίλοι καινούργιοι.διάστατοι και τρισδιάστατοι, τη σταύρωση πάντα ακολουθεί η ΑΝάσταση αλλά αυτό δεν αλλάζει τον πόνο του μαρτυρίου.
Ιανέ κι όμως μπορεί να είναι μητέρα η αγάπη και η φιλία μαζί και έτσι η απώλεια μετρά πολλαπλά.
καλημέρα σας φιλώ.

Μαρια Νικολαου είπε...

Tετοιοι ειμαστε.. Να σταυρώνουμε ξερουμε μονο..

Καλημερα

EVISSA είπε...

όχι δεν θα το πιστέψω ούτε κι εγώ πως ηθελημμένα τον σταυρώσαμε.
ΜΑΡΙΑ δεν νομίζεις πως η σκέψη αυτή είναι κάποια ελπίδα ή μήπως αυτό είναι αφέλεια?

Φαίδρα Φις είπε...

εγώ αυτό θα το έλεγα διά στόματος Τάσου Λειβαδίτη...
"φοράω τη γραβάτα μου μ'έναν τέτοιο τρόπο,που να καταλάβουν επιτέλους,ότι είμαι από καιρό κρεμασμένος"

μερικές φορές νιώθω μια απορία να μου στέκεται σαν φλογισμένος κόμπος στο λαιμό...
και λέω...
μήπως έχουμε ακούσει
και τα ίδια τα "ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα"?

καλημέρασεφιλώπολύ

EVISSA είπε...

φαιδρούλα καλημέρα
γιατί από καιρό έχω ακριβώς την ίδια διαισθητική βεβαιότητα?
σε φιλώ με γλυκειά συνενοχή.

Φαίδρα Φις είπε...

evissaki μου
μη μου το πεις αυτό!
μην το πεις...

και πώς διασκεδάζονται τώρα αυτές οι κατάφωρες υπόνοιες?

δεν τολμώ

EVISSA είπε...

φαιδρούλα ....όσο για μένα σχεδόν πάντα τολμώ την αλήθεια ακόμα κι αν καίγομαι. Επειδή πάντα υπάρχει τρόπος να την μάθουμε. Έτσι κι αλλιώς δεν διακυβεύεται τίποτα πιά ΠΑΡΆ ΜΌΝΟ Η ΠΡΟΣΓΕΊΩΣΗ ΣΤΗΝ ΆΧΑΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ

Ανώνυμος είπε...

Και η Ανάσταση; Θα 'ρθει ποτέ;

Την καλημέρα μου

Φαίδρα Φις είπε...

ούτε εγώ είμαι δειλή
συνήθως...
τώρα όμως δεν ξέρω αν τολμώ ν'ακούσω
προσγείωση στην άχαρη πραγματικότητα...
εξωραϊσμένο επιεικώς!

ψέματα λέγεται
και μακάρι να ήταν μόνο άχαρο
αλλά δεν είναι

EVISSA είπε...

faidra
the next step is evissamarasli@gmail.com
κατά τα άλλα μερικές φορές ξέρουμε περισσότερσ από όσα θα θελαμε να γνωρίζουμε σε συνειδητό επίπεδο
καληνυχτα.είναι σαφές ότιδεν επιλέγουμε πότε και πώς θα πονέσουμε ούτε και ποιόν.τουλάχιστον οι μη εμπαθείς, Σε φιλώ

EVISSA είπε...

odipore μου μπορούμε να τη βάλουμε μπρος ,λες να προσομοιάζει με την επανάσταση και να θελει απλά δουλειά πολλή.Σε φιλώ μια ιδέα αναστάσιμα.