Την τέχνη της διαγραφής
γνωρίζοντας καλά
εαυτόν εξαίρεσες
σπό την προσδοκία.
Η παράληψη καταγράφηκε
ως εικονίδιο που εξέλειψε
σε διάστατο περιβάλλον.
Στο αληθινό χαράχθηκε
ως πολυδιάσταση έλλειψη
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
13 σχόλια:
αφού ήξερες πώς θα χαρακτεί στο αληθινό,γιατί επέτρεψες στον εαυτό σου την εξαίρεση από την προσδοκία?
για πες...
κάποιος είπε πως αυτό λέγεται άμυνα
κι εγώ του απάντησα πως είναι παραίτηση
ποιος από τους δυο μας να έχει το δίκιο?
όλεθρος είναι το σημερινό σου ποίημα
σε φιλώ
και σε σκέφτομαι
Σε πολυδιάστατο περιβάλλον το μηδέν παίρνει την μεγαλύτερη απόλυτη τιμή. Φευ!
στην κοινή διάλεκτο είναι άμυνα,ενίοτε δηλώνει και την παραίτηση που ενυπάρχει ως απόρροια της εμπειρίας ζωής και υποδηλώνει την ματαιότητα και το αδιέξοδο,
σε κάλυψα ?
αυτά ευαίσθητο ψαράκι.
καλημέρα... εμμένω.
ΠΑΝΔΟΡΑ ποιητική
έτσι κι αλλιώς οι ελλείψεις καταγράφονται ως μεγαλύτερες όταν οι ανάγκες που υποκρύπτουν είναι ουσιώδεις για την ύπαρξη μας.
σε φιλώ .καλημέρα.
Στο αληθινό μπορεί να χαράχθηκε ως πολυδιάσταση έλλειψη...
Στο φανταστικό όμως; Μήπως εξακολουθεί να υφίσταται;
Έξυπνα πλασμένο...
evissa
ήρθε η ώρα να σου το πω...
οι περισσότερες αναρτήσεις σου έχουν κάτι άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένο με πράγματα και καταστάσεις ακόμα και ανθρώπους που έχω ζήσει...
πώς το κάνεις αυτό το μαγικό?
μου αρέσει αυτό πάντως
κάθε πρωί ξυπνώ και λέω θα περάσω από την evissa
ν'αφουγκραστώ τι θα έχει γράψει πάλι για τη ζωή μου
αλλά επειδή τρελαίνομαι και με τα αινίγματα,αν δε θες ή δεν μπορείς μη μου απαντήσεις
σε κάποιο ποίημά του ο αγαπημένος μου Τάσος Λειβαδίτης γράφει...
έτσι μεταμορφώνομαι σε ήρωα
για ν'αποφεύγω τους πραγματικούς κινδύνους...
αυτό κατάλαβα
σε φιλώ πολύ
με χαρά για την όμορφη επικοινωνία
ίσως να μην είναι παραίτηση,
ούτε και άμυνα,
μπορεί νάναι και λύτρωση ψυχής...
με έπιασες στα πράσσα και τα σχετικά .Το φανταστικό ήταν πάντοτε παγοδρόμιο.Απογειώνεσαι και κάποτε τσακίζεσαι. είδες τις πιρουέττες μου?
φιλάκια ένοχα.
ΟΔΙΠΌΡΕ΄για σένα ήταν οι πιρουέττες
ΞΑΝΑ ΦΙΛΙΑ
FAIDROYLA
πως το ξέρεις πως δεν διαβήκαμε τα ίδια μονοπάτια και δεν διασταυρωθήκαμε με τους ίδιους ανθρώπους? μας αρέσει να βιώνουμε τους εαυτούς μας ως απόλυτα ξεχωριστές υπάρξεις, μήπωσςδεν είναι παρά η υφέρπουσα ματαιοδοξία μας ο υποκινητής τούτης της πεποίθησης?
όσο για τους ήρωες έχω και μια άλλη εκδοχή,μήπως μεταμορφώνουμε τους άλλους σε ήρωες για να αποφύγουμε τους αληθινούς ανθρώπους? στη βάση του εντελώς ίδιο είναι από άλλη πλευρά ειδωμένο.
φιλιά στην από πολύ καιρό κρυφά φίλη.
anepidoολιγόλογη και εύστοχη.καταλαβαινόμαστε πάλι καταλαβαινόμαστε που λέει και το τραγούδι, τουλάχιστον είναι μια καλή προσπάθεια ....γιΑ ΚΕΊΝΗ ΤΗ ΛΎΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΛΈΓΑΜΕ
ΣΕ ΦΙΛΩ
δεν το ξέρω
μα ολοένα και περισσότερο,κάθε μέρα που ξημερώνει,τείνω να το πιστέψω
πιθανώς γιατί αλλιώς δεν μπορώ να το εξηγήσω
έχεις δίκιο σχετικά με τη ματαιοδοξία
συχνά εκδηλωμένη και λιγότερο υφέρπουσα
συχνά σημαιοφόρος κι εμείς παραστάτες
συχνότερα φωτεινή από όσο υποφώσκουσα
μάλλον ολόλαμπρη
σαν καινούρια και χαμένη μέρα
τέλος πάντων...
μεγάλες κουβέντες αυτές
ελπίζω να τις κάνουμε κάποτε κι από κοντά
σ'ευχαριστώ για όλα
φιλί και καλημέρα
φαιδρούλα ,σίγουρα θα τα πουμε κι από κοντά τ,ταξιδεύω αρκετά συχνά,θα επιδιώξω να συναντηθούμε.
σε φιλώ ψαράκι
Δημοσίευση σχολίου