ευχή

αν μου έδιναν το περιθώριο μιας μόνο λέξης

θα διάλεγα το σ΄ αγαπώ,

αν μου επέτρεπαν μια μόνο πράξη

θα γινόμουν σταγόνα βροχής στο γυάλινο τοίχο σου

για να μπορέσω να σε δώ,

αν με ανάγκαζαν να μεταμορφωθώ

θα γινόμουν διάφανη ,μέσα μου για να δεις.

πορνογραφία

Μπροστά στον καθρέφτη της

γυμνή στάθηκε ,

το βάθος της ψυχής της ψηλάφησε

μα ίχνη δεν βρήκε ,

από δηλητηριώδη πονήματα

άν και της προσάφθηκε ,

ούτε λόγου ευτελή ενθυμήματα

άν και της αποδόθηκε ,

στα λιγοστά ονειρά της

αποφορά δεν αναδύθηκε.

Το μόνο που διακρινόταν

στίγμα στο είδωλό της ,

ένα χι που εγγραφόταν

στο πορφυρό του πάθους της,

απαγορευτικό στον πόθο της ,

με την ένδειξη

αυστηρώς ακαττάλληλο .

Σχοινιά και άγκυρες

Περαστικός ταξιδευτής ,
αραξοβόλι πρόσκαιρο,
με σχοινιά και άγκυρες
σε πόντο φιλόξενο
απρόσεκτα έριξε.
Μα ο καιρός τα σκοινιά
απότομα έκοψε,
η άγκυρα ορφάνεψε,
βαθύτερα βούλιαξε,
το κύμα βάλθηκε

να την αποδιώξει.

Μάταια προσπάθησε.

Στο τέλος η θάλασσα
σφιχτά την αγκάλιασε .
αγκάθι στον κόρφο της,
στοργικά την έκρυψε ,
μα ο χρόνος αμείληκτος
σιγανά τη σκούριασε.

ψευδαισθήσεις ,παραισθήσεις ή ευχές

Δεν θυμάμαι να ήπια εξωραιστή συναισθήματος σε συσκευασία των δέκα,

ούτε διευκολυντή έκφρασης σε γυαλί με πάγο,

οπότε δεν έβρισκα δικαιολογία καμιά στο γεγονός

ότι τόσο επικίνδυνα συγγένευαν

οι παραισθήσεις με τις ψευδαισθήσεις.

΄Επαιρναν μάλιστα το σχήμα σταγόνων βροχής

και αναρωτιόμουνα μήπως οι ευχές μου

φόρεσαν μάσκα να με αποπλανήσουν.

Έρχονται βλέπεται απόκριες κι ίσως είχαν διάθεση

να μεταμορφωθούν για να υπάρξουν,

διότι παρ΄όλη την αφελή παρουσία τους έναντι της λογικής ,

διέθεταν στοιχειώδες συναίσθημα για να γνωρίζουν

ότι πλέον θα ήταν στο εξής απραγματοποίητες.

ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΕΙΣ

Ζωές ασφαλείς σαν παραθυρόφυλλα ερμητικά κλειστά,

άτολμες φωνές αγάπης σαν ηλιαχτίδες μέσα από σύννεφα,

επιθυμίες άκαιρες σαν πασχαλιές το Φλεβάρη,

μοναχικοί πόθοι σαν οδοιπόροι δίχως νερό στην έρημο,

λέξεις ανείπωτες σαν προσευχές αμαρτωλού που δεν ελπίζει τη συγχώρεση,

εικόνες μνήμης αθέλητες σαν μαχαιριές απρόσμενες του οικείου εχθρού -εαυτού μας.

τιμητές

Παράξενα με τρομάζουν

με την αλλαζονία στο βλέμμα τους,

με το άδειο πρόσωπό τους,

τον κατηγορητικό λόγο τους ,

την απόλυτη ευφράδειά τους ,

όταν άκαιρα κομπάζουν

για την δικιά τους άμεμπτη φύση

που κατέχει τη μοναδική λύση.

Τους φοβόμουν από πάντοτε

μα τους απέφευγα ενίοτε

αντί για ευχαριστώ

απρόσμενα δώρα ανέλπιστα
κατέφθασαν εντελώς άξαφνα
από δισδιάστατους φίλους
άγνωστους αλλά ωραίους

και εγώ αντί για ευχαριστώ
στίχους τους έφτιαξα
και έμμετρα εξέφρασα
ότι θελω από καρδιάς να πω

Άδειες στιγμές και γυμνές
οι ζεστές σας φωνές
όμορφα τις ντύσανε
για πολλά με πείσανε
και με συγκινήσανε

το λιτό μου δισάκι ή αλλιώς" μίλα μου απλά" (ξανά)

μακάρι να μπορούσα να χαρίσω σε σένα που τυχαία έπεσες πάνω μου όμορφες μουσικές και χρώματα και ζωγραφιές και εικόνες ......Μα το δισάκι μου λιτό παλιομοδίτικο και πολυκαιρισμένο, σχεδόν γραφικό,σαν εκείνο που κρατούσαν οι επαρχιώτες που κατέβαιναν στην πόλη,απόλυτα ενδεδυμένοι την απλότητά τους και την ακατέργαστη πονηριά της ματιάς τους.
θυμάμαι έναν τέτοιο τύπο ,μουστάκια ατελείωτα θωριά αρχοντική ,ογδοντάρης.κοκκινομάγουλος , μια σακούλα πλαστική με την χρηστικότητα δισακιού σον ώμο, στο άγαλμα του Κολοκοτρωνη δίπλα στο Σύνταγμα να με σταματά "να σε ρωτήσω βρέ κοπελιά" και εγώ μαθημένη από μικρή να προστρέχω στον πρεσβύτερο, πλησιάζω πρόθυμα "έχεις άντρα?" ναι του λέω , με κοιτάει όλο αντρίκεια λαγνεία και μου λέει "να σε χαίρεται, γιατί άμα δεν σε χαίρεται αμαρτία μεγάλη στον θεό " και φεύγει.
Έκτοτε τόσο άντρίκειο θαυμασμό τόσο περίτεχνο μα και τόσο πρωτόγονο συνάμα δεν εισέπραξα,να ναι καλά αν ζεί.
Γιατί όλα αυτά ? για το λιτό μου δισάκι ή απλά γιατί νοιώθω πνιγμένη στο περίτεχνο το πομπώδες το άνευ ουσίας πνιγηρό φλέρτ των ομοίων μου?
Μήπως γιατίμου έλειψε και λαχταρώ το απλό το ξεκάθαρο ,το τολμηρό , το πηγαίο και οχι μόνο φλερτ?

Φωτεινό,αφαιρετικό και ακίνδυνο (κενό μου)

Πόσα πλεονάζοντα λόγια
για τόσο θολές προθέσεις
καθημερινά στοιχίζονταν
σε συμβατές διαζεύξεις
και ανούσιες συζεύξεις,


Το φωτεινό κενό
τις γκρίζες επικρίσεις
μονομιάς επισκίασε

Με τυπικές αφαιρέσεις
τους φόβους εξαίρεσε
αιρετική προσέγγιση
σε θρησκόληπτες θέσεις
θεούς και δαίμονες
σιωπηλά κατέλυσε

άδολο κι απέριττο κενό μου
πόσο ικέτεψα
να σ' ανταμώσω.

Ζωές γενναίες

Συναντήσεις τυχαίες,

αρχές αστάθμητες,

προσδοκίες διάφορες,

στιγμές αλληλένδετες,

οδύνες ξέχωρες,

πληγές κρυμμένες,

αδυναμίες παλιές,

συγκρούσεις νέες,

παύσεις μοιραίες,

ελπίδες ευκταίες,

ανατολές επόμενες,

ζ ω έ ς γ ε ν ν α ί ε ς

μαρμαρένια αλώνια

Στα μαρμαρένια αλώνια της επιβίωσης

σφιχτά και ισότιμα παλεύανε τα πάθη,

και αντρειώνονταν οι ψυχές,

χωρίς να μετράνε τις πληγές.

Μοναδικό στο στήθος των γενναίων παράσημο

θυμητάρι του ατέρμονου αγώνα

οι ανάσες που επέμεναν να κυματίζουν

πεισματικά το σάρκινό τους περίβλημα,

όταν εκείνα ασάλευτα κείτονταν,

αμετάκλητα ηττημένα.

εξέλειψαν

Εξέλειψαν
οι λόγοι από το μυαλό μου ως ερείσματα λογικής
κι από την καρδιά μου τα σκιρτήματα ως πόθος,
το κενό κατέκλυσε η άρνηση.
Οχι δεν είχα καμμιά σχέση με όλο αυτό,δεν θα μπορούσα.
Αντικατοπτρισμός ήταν φανταστικών ειδώλων

σαν από φτηνό Άρλεκιν

Δεν θυμόταν,μα θα μπορούσε,

να ταν από φτηνό ΆΡΛΕΚΙΝ

που χε διαβάσει στα δεκαπέντε,

τούτη η φράση που σκάλωσε για τα καλά

σε μια έλικα του μυαλού της:

"η ζωή είναι ωραία τώρα που απαλλάχθηκες από την αφελή και θλιβερή παρουσία της"

είναι?

νερό που χύθηκε,νερό που ξεδίψασε.( ξανά, ως αντίο)

Διψούσες πολύ για ένα ποτήρι νερό και γω για ένα σου βλέμμα, από κείνα που έκαναν τα μάτια σου να μοιάζουν με σκιερές φυλλωσιές καταμεσήμερο του Αυγούστου.Μα δεν με κοίταξες.
Λάτρευα εκείνο το σταχτοπράσινο που εναλλάσονταν με τους τόνους της διάθεσής σου, γύρω μας τόσοι να μας παρασέρνουν να μας μονώνουν, σαν ηχοπροστασία από τη σιωπή αναμεσά μας .Δίψαγες για ένα ποτήρι νερό και τα δακρυά μου που έπαιρναν το δρόμο τους να αναδυθούν από τη βουβή ψυχή μου εκτονώνοντας την καταιγίδα μέσα μου, φοβήθηκα πως θα μας πνίξουν, άκαιρα και προδοτικά.
Σου έφερα ένα ποτήρι νερό ,τίποτα περισσότερο ,ούτε που σε κοίταξα ,κοίταζα το νερό με ζήλεια, να ενσωματωθω να γίνω μια σταγόνα, να διανύσω το δρόμο του μεσα στο κορμί σου, να σε ευφράνω να ξεδιψάσω.
Είπες ευχαριστώ μα δεν ήμουν εκεί ,το κενό στα μάτια σου με είχε εξοστρακίσει στη γή του τίποτα που λησμονάς ότι έζησες και αποποιείσαι τη συνέχεια για το αύριο σαν δανικό ρούχο άβολο και ανάρμοστο.
Μου φάνηκε πως δίψαγες από καιρό για ένα ποτήρι νερό,έψαξα την πιο δροσερή πηγή ,μάζεψα με υπομονή το κρυστάλλινο νερό της, σου το πρόσφερα .Κοιταξες το ποτήρι με επιφύλαξη,το γυαλί απλό ,χαραγματιές του καιρού πάνω του ,οδύνες ψυχής που τσαλακώθηκε στο ταξίδι της. Τίποτα δεν κρυβόταν στο διάφανο μίγμα του.
Ηπιες βιαστικά αχόρταγα ,φοβήθηκες μην πνιγείς,πέταξες το ποτήρι στο πάτωμα χίλια κομμάτια. Το νερό σκόρπισε πάνω σου αναπόφευκτα. Ενοχλήθηκες. Δεν το γεύτηκες ,απλά ξεδίψασες το μόνο που πρόλαβα να διακρίνω ήταν η πρόσκαιρη ευφορία της ανακούφισης από την παλιά σου δίψα. Ύστερα θυμός για την αδεξιότητά μου ( ως έλλειμα τελειότητας )Δέν είχε κανένα νόημα να διαμαρτυρηθώ .....

ΕΠΙΦΑΣΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑΣ

επίφαση ευαισθησίας ως ένδυμα

στη ντροπιαστική γύμνια μας,

ως όρυγμα προκάλυψης

για αναχαίτιση των φόβων μας,

ως δέρμα χαμαιλέοντα

για να μη τρομάξουμε την ευαισθησία του άλλου

εν τέλει ως ρούχο ξένο δανεικό,
που δεν μας χώρεσε.

ο καθένας τη "σκούφια του" λοιπόν.

ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΑΝΘΙΖΕ ΠΛΗΓΕΣ

Μα τα σημάδια στο λαιμό

δεν ήταν απ΄τα φιλιά σου,

ήταν απ΄την ψυχή μου

που άνθιζε πληγές,

όμοιες με τ΄αγγίγματά σου.

Να τα ζητάει αρνιότανε πιά,

τα χάραζε μόνη της,


για να θυμάται.

ΑΝΑΙΤΙΕΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΣ

Των νευρωνικών συνάψεων εφιάλτης,

περιττά ερεθίσματα,

ανούσιες εγγραφές,

ασυνείδητες επεξεργασίες,

αυθαίρετοι συνειρμοί,

αμφιθυμικά συναισθήματα,

έλεος, μνήμη.

Πάψε πια τις αναίτιες καταγραφές

και τις ύπουλες επαναφορές.

Και συ ΒΟΥΛΗΣΗ αφυπνίσου

ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Ιούδες ,Πιλάτοι και Καίσαρες τόσοι

μα ο νυμφίος ένας

ούτε συ ούτε εγώ.

ο έρωτας ήταν και τον σταυρώσαμε

κι η αγάπη στα πόδια του

μητέρα που θρηνεί.

αναζητείται

Στον αγέρα σκόρπισα τη φωνή μου

να μην αρθρώσει τις λέξεις

που δεν έπρεπε να ειπωθούν

ούτε και τώρα μα ούτε και πρίν.

Στην άμμο έθαψα τις ελπίδες μου

να μην έχουν ανασεμιά,

στο νερό βύθισα τ ονομά σου

σα φωτιά να σβηστεί

στο χιόνι πάγωσα τα μέλη μου

να μη λαχταρούν.

Για την καρδιά μου που σκιρτά

θάνατο κατάλληλο ακόμα δε βρήκα .

ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ

Την τέχνη της διαγραφής

γνωρίζοντας καλά

εαυτόν εξαίρεσες

σπό την προσδοκία.

Η παράληψη καταγράφηκε

ως εικονίδιο που εξέλειψε

σε διάστατο περιβάλλον.

Στο αληθινό χαράχθηκε

ως πολυδιάσταση έλλειψη