πορεύεσαι δρόμο που σβήνει τα ίχνη πίσω σου
ένοχα βιαστικά και σχολαστικά
για να μην υπάρξεις ούτε μια στιγμή μετά,
μη τύχει κι επεκταθείς σε πεδία απαγορευμένα
αόρατη και εξ αυτού ανύπαρκτη,
συνέχισε να διαχέεσαι σα σωματίδια σκόνης,
μέχρι που κάποιος αγέρας ξαφνικός
συμπονετικά να σε παρασύρει
σκορπίζοντάς σε στο πουθενά....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου