παραχαράκτες

Παραχαράκτες του πόνου της απώλειας

σαν δεν αντεχουν να τον δουν,

τον αρνούνται ,κρυφά τον μασκαρεύουν.

Της αγάπης ανάλγητοι αρνητές

για φόβο μοναξιάς μόνο μιλούν.

Μα στο εξής δεν θα με παραφράζουν,

θα ορίζω εγώ τις συνιστώσες,

των δακρύων μου εγώ τις αυλακιές

θαρραλέα θα ορμηνεύω,

σιωπηλά κι αβίαστα να κυλούν

τις απώλειες τους σαν μνημονεύουν,

στο ταπεινό της αγάπης θυσιαστήριο ,

στου έρωτα το σιωπηλό κοιμητήριο

και στης φιλίας το γκρίζο κρεματόριο.