Ένα ρολόι χαραζε το χρόνο που απέμενε
σα σκάμα που έπρεπε να υπερβούν
αναμένοντες και καταφθάνοντες
για να μπορέσουν να συναντηθούν.
Εκεί καταμεσής στα βλέματα των άλλων
κ΄οι δυο τους διάφανοι νοιώθανε και γυμνοί
αφημένοι στην δίνη της προσμονής
εκείνης της ολιγόλεπτης συνάντησης,
που η ζωή το έγραψε να μην είναι μοιραία
μα ούτε θα την έλεγες και τυχαία,
απλά αναμενόμενη και από πριν οριζόμενη
να προσμετρηθεί μονάχα ως στιγμή
άνευ συνεχείας και περιορισμένης σημασίαs
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
Και κάπου εκεί στο ασήμαντο αποκτά σημαντικότητα η ζωή, οι ζωές, οι ζωές μας... που εμείς τους δίνουμε ή τους παίρνουμε την αξία που μπορούν να έχουν... Πόσο κοστίζει μία ανθρώπινη ζωή, στιγμή;
Καλημέρες
οδοιπόρε
που τα βηματά σου σε έφεραν μέχρι εδώ και σε καλοσωρίζω ξανά .
πόσο αξίζει μια στιγμή ? μπορεί να φτάνει και για μια ζωή ΄ή και για να μας συνοδεύει δια παντός .
Όμορφη μέρα σου εύχομαι.
Ο χρόνος σα σκάμα που έπρεπε να υπερβούν.Υπερβατικό και ώριμο.Ας ξεπεράσουμε το χρόνο για να τον ορίσουμε. Μου άρεσε πολύ. Γεια.
Μια στιγμή.
Ευτυχία περιορισμένης ευθύνης;
Ίσως για κάποιους...απεριόριστης.
Εβισσάκι μου καλημέρα!
πανδόρα ποιήτρια
μια στιγμή μια ζωή ...
καταλαβαίνεις το ξέρω καλά.
ελπίζω πως σύντομα θα τα πούμε από κοντά .σε φιλώ
Δημοσίευση σχολίου