σου χάριζα τη γή μου και έψαχνες τη σήμανση για ναρκοπέδιο
σου χαμογελούσα και υποψιαζόσουνα την υστεροβουλία
σε φρόντιζα και περίμενες να σου ζητήσω αντάλλαγμα
ερχόμουν και πίστευες πως θα έμενα παρά τη θέλησή σου για πάντα
σ΄αγκάλιαζα και νόμιζες πως θα σε έσφιγγα μέχρι πνιγμού
ήμουν εκεί και φοβόσουν πως θα χανόμουν μόλις μ άγαπούσες και συ ,
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Αν βλέπουμε κίνδυνο στον Έρωτα τότε δεν μιλάμε για φόβο αλλά για φοβία. Τι κρίμα...
Καλημέρα καλή μου!
Πράγματι, περιγράφεις κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά!
Και να δώσω ένα πιο εύθυμο τόνο. Πήγα να εντοπίσω κάτι αλλά το έχεις κοκκινίσει εσύ...Δεν παίζω έτσι...
Καλό σου απόγευμα...
λίγοι είμαστε να μην φοβόμαστε...
ευθαρσώς το δηλώνω για τον εαυτό μου, καρατσεκαρισμένο! θα υπάρχουν κι άλλοι, δεν μπορεί!
καλό βράδυ, γλυκειά μου!
Δημοσίευση σχολίου