Στον αγέρα σκόρπισα τη φωνή μου
να μην αρθρώσει τις λέξεις
που δεν έπρεπε να ειπωθούν
ούτε και τώρα μα ούτε και πρίν.
Στην άμμο έθαψα τις ελπίδες μου
να μην έχουν ανασεμιά,
στο νερό βύθισα τ ονομά σου
σα φωτιά να σβηστεί
στο χιόνι πάγωσα τα μέλη μου
να μη λαχταρούν.
Για την καρδιά μου που σκιρτά
θάνατο κατάλληλο ακόμα δε βρήκα .
Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Γη - Νερό - Αέρας - Φωτιά...
Δεν αρκούν τα 4 στοιχεία καρδιά μου για να στοιχειώσουν... δεν αρκούν.
Γαλήνιο Βραδάκι
οδιπόρε
και το δικό σου γαλήνιο αντιεύχομαι, μ΄ολο που ξενυχτάς και συ πληκτροερωτοτροπώντας
όνειρα........
και ξανά...
όχι δεν μπορεί να συμβαίνει
ποια λόγια δεν έπρεπε ν'ακουστούν ενώ λαχταρούσες να τα πεις επειδή τα νιώθεις?
δεν υπάρχει νόμος γι'αυτά τα αισθήματα
φόβος,ανασφάλεια κι εγωισμός είναι
γιατί να φοβόμαστε ν'αρθρώσουμε
δυνατά αισθήματα σε λόγια
κι εδώ μήπως δεν υπολανθάνει ο φόβος μην προδοθούμε?
και μεγαλύτερος φόβος μήπως εμείς πρώτοι γίνουμε επίορκοι?
αφού δε βρίσκουμε θάνατο που να ταιριάζει
για ποιο λόγο καταπιέζουμε
ό,τι πιο όμορφο έχουμε νιώσει
-ήταν βαθιά θαμμένο-
αλλά κάποια σημαίνουσα ύπαρξη το έφερε στο φως?
η δίψα,η λαχτάρα,ο έρωτας...
γιατί να τα απωθούμε
αφού-όπως εσύ λες-έχουμε μόνο μια ζωή?
παλιά κι εξίσου μεγάλα κεφάλαια κι αυτά...
πόσα να πούμε και διαδικτυακά?
αναρωτιέμαι...
ανεξάντλητα μοιάζουν
κι οι μέρες φεύγουν...
ο χρόνος κυλάει εις βάρος μας...
γιατί και η πείρα που αποκτάς μετά από τόσα τραύματα,τόσες ατυχίες και καθημερινούς θανάτους,
είναι άχρηστη όταν τη συνειδητοποιείς
αλλά και πόσο υπερβατικά να ζήσεις μέσα σε ιστορίες?
χαίρομαι που μιλάω μαζί σου
στο υπογράφω....
φιλιά καλημέρα
Μην πασχίζεις!
Της αρέσει να αυτοκτονεί.
Καλημέρες και φιλιά
φίλες όχι δεν αυτοκτονώ απλά προσαρμόζομαι σε πραγματικότητες που δεν ορίζω μόνη μου. Οι λογικές ενέργειες μέχρι να συμφιλιωθούν με το συναίσθημα και τανάπαλιν σ άφήνουν για καιρό μετέωρο όπου το μόνο που κάνεις είναι να φωνάζεις στην έρημο για να εκτονωθείς .κατι σαν την ταρατσοθεραπεία θυμάστε τοπλάνο στην ταινία με το Λαζόπουλο. καλημέρα φιλενάδες ειναι μια ανακούφιση το νοιάξιμό σας ,με έκανε να χαμογελάσω το μηνυμά σας .
φαιδρούλα να σαι σίγουρη ότι μίλησα σ όλες τις γλώσσες και διαλέκτους και τώρα πιά το "φωνή βοόντος εν τη ερήμω" αφορά εμένα και τα κότσια μου .Είναι λοιπόν ζήτημα κλαψουρίσματος ενός παιδιού που θέλει τα κόκκινα λουστρίνια της βιτρίνας πέντε νούμερα μικρότερα και μέρα Κυριακή,Που θα πάει θα μεγαλώσω με τέτοιες μαμάδες.και ΣΑς ΦΙΛΏ ΣΑς ΦΙΛΏ ΄και συγνώμη άν σας έκανα τα νεύρα τσατάλια.
Δημοσίευση σχολίου