ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΗ

ΠΕΡΙΠΛΑΝΩΜΕΝΗ
Σε ατραπούς συμπεριφορών αρχικά ακατανόητων
σε Δαίδαλους σκέψεων που μπερδεύουν το μήττο της Αριάδνης
αφουγκραζόμενη  τόσο ηχηρές σιωπές
 με  δέος σχεδόν θρησκευτικό
υποτάσσομαι σε οριοθετήσεις  και αρνήσεις
ξεκάθαρα δηλωτικές για το αντίθετο ...
χάνομαι... μα δεν απογοητεύομαι
 σκοντάφτω... μα δεν σωριάζομαι
εμονικά συνεχίζω
προς το φως να βαδίζω .
 τέλος κι αρχή στο ίδιο σημείο .
 επιτέλους διακρίνω το " επιθυμώ " δίχως φόβο ,
 τι κι αν δε φαίνεται εφικτό
 ευλογία είναι το ευδιάκριτο.
Υπάρχει  ΕΝΤΕΛΛΕΙ οδός για την Ιθάκη
 κι αν δεν τη φτάσω ελπιδοφόρο που την ονειρεύτηκα
κι αν δεν τη φτάσω, λυτρωτικό που την ατένισα

ΞΟΡΚΙΑ

ΞΟΡΚΙΣΑΜΕ
Τον έρωτα με τυχαίες συνευρέσεις
την αγάπη με τσιτάτα φιλοσοφικά 
την οικειότητα με απωθήσεις φοβικές
τις ανάγκες μας με μάσκες καθωσπρεπισμού

κι ύστερα μας φταίξαν οι μάγισσες  

  

αλλαγή

οχι δεν ήταν σύνθημα αναλώσιμο σε αφίσσα προεκλογική
ούτε εκγύμνασης πρόσταγμα  σε στατόπεδο νεοσυλλέκτων

ήταν μόνο μια δειλή εσωτερική φωνή
που σε κατανάγκασε σε νέα τροπή

σκέψεων που είχαν τελματώσει για καιρό
ακλόνητων πεποιθήσεων,στείρων συναισθήματων
αμετάκλητων δηλώσεων και αμετακύλητων θέσεων 
που βούλιαζαν την κίνησή σου από καιρό
 σαν σε μαλακή άμμο.

όχι δεν ήταν ο περίσιος σου όγκος που σε καθήλωνε ,
ουτε τα χρόνια σου που ανηφόριζαν στο μεσόστρατο της ζωής
ήταν μόνο μια μάταιη προσδοκία
 ο εγωιστικός σου τρόπος να βλέπεις τα πράγματα 
αυτός που σε βύθιζε στη σπείρα της επανάληψης των ίδιων πάντοτε λαθών.

καλοδεχούμενη κι ας άργησες λοιπόν
καλώς όρισες  κι ας σε φοβάμαι

πιάσε το χέρι μου και πάμε........ 

" Σαν δηλητήριο"

Διάλεγες θαρρούσες το καλύτερο κρασί ,
έτσι νόμιζες,
κέρναγες μ΄αυτό τ6ν επίτιμο καλεσμένο σου,
έψαχνες μ άγωνία περισσή στα μάτια του ν αντικρύσεις την τέρψη
μα εκείνος το γευόταν σαν κώνειο.
Το ίδιο λαχταρούσες και για κείνες τις ανομολόγητες ανάγκες
τις μύχιες,  ελλείψεις.χρόνιες, αποσυρμένες, ακόρεστες,
κακοποιημένες απο την συρρίκνωση
νόμιζες πάλι .
πως μπορούσες να τις φέρεις μόνη σου  στο φώς, να τις χορτάσεις.
Την πείνα  και του άλλου να κορέσεις, συνδαιτήμόνες  στο ίδιο τραπέζι.
Τι ανόητη παντοδυναμία ,μπορεί και έπαρση
πως μπορούσες να γεμίσεις με θαλπωρή
και το κενό της απουσίας του άλλου.
Σα να  ήταν ποτέ εφικτό
να παίζεις  και  κι απο τις  δυο πλευρές  του τερεν ταυτόχρονα

αν μπορούσες

αν μπορούσες να ζητήσεις συγνώμη
και να συγχωρέσεις
αν μπορούσες ν αντιληφθείς τον πόνο που σπέρνεις
 και να βιώσεις αυτόν που σου αναλογεί
τότε είναι βέβαιο πως θα μπορούσες ν αγαπήσεις
kαι ακόμα πιο σίγουρο πως θ ΄αγαπιόσουν   πολύ

ακινησία

ο καλός μου φίλος επιχειρηματολογούσε ισχυρά
υπερ της ακινησίας μου, ως λύσης
έπρεπε να βρω το εσωτερικό σημείο στήριξης
να σταθώ στην διευρυμένη βάση των ποδιών μου
να αδειάσω τις σκέψεις μου, 
 την τάση μου για διαρκή δράση
να απαλλαγώ από δηλητηριώδεις προσμονές
ν αποδυναμώσω τις μάταιες ελπίδες
να ζήσω επιτέλους σαν "εγώ "
λιγότερο σαν " οι αλλοι"
  

περιττό

να ρωτάς για κείνους που δεν θέλουν να μάθεις
να μιλάς μ εκείνους που δεν θέλουν να ξέρουν
να περιμένεις εκεινους που δεν σκοπεύοτυν να έρθουν
να ζητάς να πάρεις από κείνους που δεν έχουν