Τρίτη 19 Μαΐου 2009

φοβάσαι

σου χάριζα τη γή μου και έψαχνες τη σήμανση για ναρκοπέδιο
σου χαμογελούσα και υποψιαζόσουνα την υστεροβουλία
σε φρόντιζα και περίμενες να σου ζητήσω αντάλλαγμα
ερχόμουν και πίστευες πως θα έμενα παρά τη θέλησή σου για πάντα
σ΄αγκάλιαζα και νόμιζες πως θα σε έσφιγγα μέχρι πνιγμού
ήμουν εκεί και φοβόσουν πως θα χανόμουν μόλις μ άγαπούσες και συ ,

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αν βλέπουμε κίνδυνο στον Έρωτα τότε δεν μιλάμε για φόβο αλλά για φοβία. Τι κρίμα...

Καλημέρα καλή μου!

Διάττων είπε...

Πράγματι, περιγράφεις κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά!

Και να δώσω ένα πιο εύθυμο τόνο. Πήγα να εντοπίσω κάτι αλλά το έχεις κοκκινίσει εσύ...Δεν παίζω έτσι...

Καλό σου απόγευμα...

anepidoti είπε...

λίγοι είμαστε να μην φοβόμαστε...
ευθαρσώς το δηλώνω για τον εαυτό μου, καρατσεκαρισμένο! θα υπάρχουν κι άλλοι, δεν μπορεί!
καλό βράδυ, γλυκειά μου!